Wanneer ik naar medewerkers kijk, dan heb je verschillende smaken.

1. Ik heb alles onder controle, strak georganiseerd;
2. Ik zie wel wat er vandaag op mijn pad komt;
3. Ik weet toch zeker dat ik het daar heb neergelegd;
4. Leg daar maar neer ik ben nu even druk;
5. Oops vergeten, ga het direct doen.
6.  …………….

Ik zal er zeker een paar zijn vergeten, want er zullen nog veel meer soorten medewerkers zijn. Maar hoe krijg je deze mensen nu in beweging, hoe ga je er voor zorgen dat deze mensen meewillen en enthousiast worden van jouw ideeën?

Ik weet zeker dat iedereen kan veranderen, ik weet het 1000% zeker. Waarom ben ik er zo overtuigd van?

Ik heb een ernstig autistische zoon, met een ernstige verstandelijke beperking. Zelfs hij kan veranderen en geen kleine veranderingen, maar ook hele grote. Zoals voor een deel niet meer thuis wonen, andere dingen eten, niet altijd links gaan bij de supermarkt maar nu gaan we rechts. 

Je denkt nu vast, die van het wonen snap ik wel als grote verandering, maar die andere twee niet. Laat jouw referentiekader los en verplaats je in die van de persoon die zaken anders gaat doen. Wat jij klein vindt is voor een ander een berg. Dit is de eerste en in mijn ogen de belangrijkste les die ik de afgelopen jaren geleerd heb, als vader van een autistische zoon en directeur van een bedrijf waar ik veel veranderingen heb doorgevoerd..

Daarnaast zijn de volgende observaties ook heel erg belangrijk. Want veranderen is niet op een zeepkist gaan staan en vertellen dat we het morgen allemaal anders gaan doen en dan verbaasd zijn dat er niets gebeurt. Veranderen is empathie, luisteren, geduld, uitleggen, uitleggen, uitleggen, uitleggen en vastbijten. 

Ik denk dat je continu moet uitleggen wat het voor die persoon oplevert en luisteren naar waar zijn bedenkingen zitten, dit zijn namelijk vaak verborgen angsten. Dit klinkt misschien zwaar, maar dit is wel vaak wat het is. Zeker mensen met heel veel weerstand en die niet altijd goed  kunnen uitleggen waarom iets niet anders moet. Besef je dan dat je aan het wroeten bent in hun primaire beleving en zekerheden.

Er is dan maar één manier en dat is geduld hebben en de persoon in kleine stapjes meenemen, doe je dit niet, dan raak je die persoon kwijt en nog erger, de persoon gaat iedereen vertellen dat het veranderen niet goed is en dat je niet luistert. Alle sirenes gaan nu af en je kan bijna weer opnieuw beginnen, zeker als het een hele gewaardeerde collega is.

Maar dan heb je ook de persoon die zegt, “kom op we gaan het direct doen, goed idee.” Hier gaan bij mij ook de alarmbellen af. Want heeft deze persoon wel goed nagedacht wat het allemaal teweeg gaat brengen? Eén ding weet ik wel als manager, ik overzie veel maar ken niet alle details. En the devil is in the details. Dus ook hier is waakzaamheid belangrijk, luister, wees enthousiast, maar zet er wel voorzichtig de rem op. Doe dit niet door te zeggen, “rustig aan”, je bent ze kwijt en voor je het weet wordt er gezegd, “wil hij veranderen, ben in enthousiast en dan gebeurd er niets”.  Maar ga mee in het enthousiasme, maar stel veel vragen, en gebruik dit om de persoon er nog een keer over na te laten denken.

Zoek de kritische medewerker waarvan je weet dat die niet alles voor zoete koek slikt, daar krijg je de feedback van die je vaak zoekt, gebruik deze als sparring-partner en zet deze persoon in als cultuurdrager van je verandering.

Er is dus geen toverspreuk beschikbaar die alle veranderprocessen vlekkeloos laten verlopen. Wel een uniforme aanpak. Luister, wees duidelijk, heb geduld en soms een beetje drukken om te zien waar de weerstand zit en waarom.

Veranderen is kansen creëren!

Wil je meer weten? 

Bel mij op 06-25052674 of mail naar dennis.rueb@lpmbv.nl